غنچه سان بی در است خانهٔ ما

بیضه گل کرده آشیانهٔ ما

همچو شبنم درین چمن محو است

به نم چشم آب و دانهٔ ما

بال بربال شهرت عنقاست

رنگ آرام در زمانهٔ ما

نیست جزشعله خاک معبد عشق

جبهه سوز است آستانهٔ ما

خواب راحت نه ایم ، دردسریم

مشنو از هیچ کس فسانهٔ ما

ناتوان طایر پرکاهیم

گردباد است آشیانهٔ ما

ننشیند مگر به خاک درت

اشک بی دست و پا روانهٔ ما

می کشد انفعال آزادی

سرو از آه عاشقانهٔ ما

شعله آهنگ خون منصوریم

ساز ما سوخت از ترانهٔ ما

حیلهٔ زندگی نقاب فناست

کاش روشن شود بهانهٔ ما

دل جمع این زمان چه امکان است

ریشه گل کرد و رفت دانهٔ ما

بس بود همچو دیدهٔ بیدل

شوق دیدار شمع خانهٔ ما